Os últimos resquicios do outono na Ribeira do Bispo. (Río arriba)

Os meus ollos non se cansan de contemprar a beleza das suaves curvas que fai o río,
os cabalos salvaxes que pastan na súas beiras,

as mazás maduras esparcidas pola aira,
os castiñeiros, as aveleiras, os carballos, piñeiros, salgueiros, …

E enriba, o ceo, dono de este val, cheo de lembranzas doutros outonos esquecidos, e de longos días chuviñentos da invernia que está por chegar.

As aveleiras refulxen co resplandor do outono, hoxe, un 10 de decembro,  vai calor, ainda que un airiño maino aloumiña as follas das arbores desta fraga de ribeira.

Pasiño a pasiño vou río arriba, deixome levar, o silencio engaiolame os sentidos, e mentres disfruto da camiñata, lembrome de outros outonos.

Núos pés en herba da tarde.
Tento en chasquido da folla seca,
acastañada do sol.
Mau arrincando cascamelos verdes
e bailaretes dun carballo.
Xesteiro florido anaga a tarde
de marelo intenso do ulido doce.
A trote vai un cabalo.
Silencio.
Vida no son dende min,
no son do rego ao lonxe,
na abella acochada na ortiga,
no vaivén da póla do loureiro
que chama polo vento
                                  Medos Romero

Aqui vos deixo a entrada do pasado outono pero río abaixo

Outono na Ribeira do Bispo (río abaixo)